zieleroerselen en gedachtespinsels

zieleroerselen en gedachtespinsels

nooit leeg, mijn hoofd
ik denk altijd wel ergens aan

ik vraag wel eens aan iemand die even stil voor zich uit kijkt
waar denk je aan
oh.. niks eigenlijk..
en ik kan me dat niet zo goed voorstellen
kun je aan niks denken?
volgens mij niet..

en zeker als ik dingen heb meegemaakt die emotioneel belasten ofzo
deftig benoemd hihi
maar ik bedoel onenigheden enzo
of
erge dingen die er op de wereld gebeuren
of
het alphaweekend laatst
of
dingen die ik over andere mensen hoor en die ik niet snap
überhaupt het feit dat ik dingen niet snap!

dat ebt nog heul lang na in mijn hoofd
ik wik en ik weeg en ik draai en ik denk
moe word je er soms van haha


alpha
als ik nu een appel pak: hoe zàt het nou ook weer met dat appeltje?
en dagenlang gedacht: wat jammer dat ik niet durfde
mja
niet in het midden willen staan
nou ja zitten 
maar ook: eng.. want wat gaat er dan gebeuren?
met mij?
ik wil het wel en ik wil het niet.. of toch wel?
daarentegen voel ik sowieso dat er aan me gewerkt wordt
en op de àvonden van de alpha buitelen er zóveel gedachten door mijn hoofd
ik luister
ik wik en ik weeg en ik draai en ik denk
en ga met een vol hoofd naar huis

muziek
getallen
woorden
songteksten

alles triggert een connectie

goodnight saigon op de radio..
en ik zie met een dikke keel die jonge gastjes vol vertrouwen naar vietnam vertrekken
en kapot gemaakt worden daar
and we will all go down together
brr
wat een zinloos gedoe toch altijd, oorlog
of
bij het op volgorde leggen van documenten het getal 01492 tegenkomen
columbus.. amerika.. wat een moed..
en indianen die eigenlijk geen indianen horen te heten

never a dull moment dus eigenlijk 

soms denk ik
hoe komt dat nou?

misschien wel omdat ik nooit heb kunnen delen wat me bezighield
als kind niet
als puber niet
en ook in mijn volwassen leven niet
geen luisterende oren enzo
en nu ben ik het misschien wel een beetje verleerd
nu dat die oren er wel zijn, van verschillende kanten
ik ben het niet meer gewend
denk er niet aan dat het kan
ben ik nou de enige die zo is?
of hebben anderen dat ook?

dat geeft wel soms eens een eenzaam gevoel
tussen alle mensen
maar ook dat went 

en eerlijk is eerlijk:
het heeft ook ontegenzeggelijk voordelen!
ik vind het absoluut niet erg om ergens alleen naar toe te moeten
naar een stad of naar een museum of een beurs
nieuwe (of oude) dingen bekijken
marktje doen
tuurlijk: samen is leuker, gezelliger
maar alléén is beslist geen probleem!
slenteren
kijken
opnemen
en denkerdedenk

ben ik nou de enige die zo is?
of hebben anderen dat ook?

stofjes

mijn lijf doet het niet meer zo goed

er is een stofje dat ik niet meer zo goed aanmaak.. niet meer voldoende

dat was al een heel poosje zo, maar dat wist ik nog niet

ik voelde me gewoon niet zo lekker

niet zo fijn.. niet lekker in mijn vel enzo

ik denk dat het wel een aantal jaren geduurd heeft voor ik erachter kwam

iedereen heeft wel es wat toch?

wat blijkt nou

er is een mogelijkheid om dat stofje aan te vullen

gelukkig zijn er heel veel mensen die dat stofje niet meer zo goed aanmaken

en gelukkig maken die gebruik van de mogelijkheid om het aan te vullen

geen taboetje erop

ik bedoel

ik heb overgewicht.. daar komt het vast door

eigen schuld

bovendien: als ik goed mijn best doe en ga lijnen, dan gaat dat overgewicht er wel af

en maak ik dat stofje beter aan

en heb ik die aanvulling niet nodig

dus mja

waarom zou ik dat stofje nemen?

per slot van rekening doe ik het mezelf aan

genoeg mogelijkheden om te zorgen dat ik me wèl beter voel

door af te vallen

gezond te eten

op mijn koolhydraten letten

maar ja

het is toch wel heel fijn dat er knappe meneren en mevrouwen dat stofje na hebben kunnen maken

zodat ik het kan gebruiken

en ik me stukken beter voel!

dat zou eigenlijk voor alle stofjes en voor iedereen moeten gelden

stofje te weinig aanmaken?

 fijn dat er aanvulling is, in plaats van te moeten martelen om het zelf voor elkaar te boksen, terwijl je op je klompen aanvoelt dat dat toch niet gaat lukken

want eerlijk is eerlijk, dat probeerde ik al veel te lang

dat gaat echt nie meer lukken nie!

misschien later, als ik groot ben

de moraal van dit verhaal?

mag je zelf invullen…

owja.. mijn stofje heet insuline

..heb jij ook een tekort-stofje??

herfst

zondagmiddag weer 'es een keertje lekker door het bos gebanjerd

wat is het toch prachtig
en wat ben ik blij 
en dankbaar
dat ik daar zo dichtbij mag wonen
en ervan mag genieten 
ik had natuurlijk mijn fototoestel bij me
heb me suf gekiekt
ben ook  lekker voorspelbaar op zoek gegaan naar paddestoelen
nou
die zijn er te over hoor!

brrr

.. en toch kan ik het niet laten

moet er steeds aan denken

aan friso, die onder die lawine terecht gekomen is

.. wat gaat er door iemand heen

als je bedolven wordt door sneeuw

en je kunt er niet uit

waar denk je aan?

aan je geliefden? 

aan het feit dat je niet wegkunt?

aan de reëele mogelijkheid dat je gaat sterven?

 wat gaat er door je heen?

en dan mabel

en de kindjes

kindjes met een pappa

die slaapt

maar niet wakker wordt

hoe leg je dat uit?

kan hij wel horen wat er gezegd word?

of niet? is er nog besef maar kan hij niet reageren?

toen mijn moeder al dagenlang in coma lag

reageerde ze nergens op

soms leek het of ze keek

ons nakeek

maar omdat ze niet reageerde op vragen

wisten we het niet

en eigenlijk dacht iedereen

dat ze "weg" was

 

op een dag stond ik bij  haar

alleen

mam, zei ik.. knijp eens in mijn hand

en ze deed het

ik was blij en geschokt

ze wordt misschien toch nog wakker dacht ik 

mamma.. toe.. doe je best

ga beter worden

ik wil dat je deze baby ook vast kunt houden

kunt zien.. kunt meemaken

(ik was 4,5 maanden zwanger van de jongste)

mam.. doe het nog eens 

andere woorden gebruikend

en ze kneep nog eens

ik weet het zeker

maar niemand geloofde me

nee joh.. zeiden ze

dat kan niet

want als wij vragen doet ze niks

maar ik ben niet gek

tot op heden weet ik het zeker

misschien sliep ze wel, die andere keren

of lukte het toen niet

 

 ik koester die momenten

het laatste contact

want ze is niet meer wakker geworden

een aantal dagen later overleed ze

dag mam

ik hou van je

en nu.. friso

wat weet hij nog.. hoort hij nog wel dingen?

en beseft hij dingen

maar zit hij opgesloten in zijn lijf

wil hij reageren maar kan hij niet

of is het besef helemaal weg?

waar zit dat eigenlijk?

het jij? 

dat wat je een persoon maakt?

we weten zo ontzettend veel

ook van de hersenen enzo

maar toch

waar het op aan komt

dat weten we niet.. ongrijpbaar

 

gisterenmorgen...

..had ik het strakke plan om met de fiets naar het station te gaan.. 

maar er lag een minilaagje sneeuw

nou is het geval dat ik een bochtje moet nemen van een asfaltwegje naar een klinkerstraatje

en dat is in zulke gevallen spiegelglad

nu is het gevaar van heupen breken op mijn leeftijd (ahum!) natuurlijk ont-zet-tend groot! 

..dus besloot ik met mijn nieuwe bolide te gaan

die  heb ik afgelopen zaterdag gekocht

nadat mijn vorige bolide een week daarvoor overleden was

..lekke remleidinkjes.. 

niets meer aan te doen..

:(
gisterenmorgen dus sleutel erin, starten, en..............

jaaaaaaaaaa 

..in één keer! 

..dat was ik niet meer gewend! 

ik moest altijd met gekruiste vingers afwachten of-ie het deed

..of dat ik de accu na twee keer proberen leeghad

o.0

maar deze.. starten-rijden

mijn vorige auto was met regelmaat starten-lopen

omdat díe het vaak niet deed

mocht ík gaan lopen

je snapt

met deze diepvriestemperaturen

ben ik erg blij met mijn nieuwe autootje

nu nog een naam

het is een japannerinnetje

ideetjes? iemand?

uit-waaien

terwijl wij uitwaaiden áán zee

waaiden de  zeesterren uít zee